Even een bondige samenvatting
Op 12 augustus 2011 neem ik in Juba in het kantoor van de Directeur generaal van de South Sudan Relief and Rehabilitation Commission (SSRRC) het registratie document van Dorcas in Zuid Soedan persoonlijk in ontvangst. Het had een beetje weg een overwinningsgevoel. Dorcas was onder de eerste Internationale organisaties die een dergelijk certificaat ontving in het nieuwe land. De nieuwe auto kon nu snel op basis van dit document naar Wau komen.
Ik moest even van de Directeur generaal van de SSRRC naar de Ministry of Legal Affairs and Constitutional Development om een handtekening en dan kon ik direct door naar de Ministry of Finance om de belasting vrijstelling op de nieuwe auto te regelen en te ontvangen. Two days at the most, verzekerd hij.
Dus ging ik even naar de Ministry of Legal Affairs and Constitutional Development om de gewenste handtekening op te halen. De vriendelijke Directeur laat even zijn krant zakken, bekijkt de certificaat en weet het zeker. Mijn certificaat van de SSRRC is niet langer geldig, het is een nieuw land en de wetgeving is veranderd en ik moet een nieuwe registratie procedure aanvragen bij de Ministry of Legal Affairs and Constitutional Development. En graag via een advocaat. Toevallig heeft zijn assistent een adres van eentje die weet hoe het moet. De verwilderde uitdrukking in mijn ogen en bijna sprakeloosheid maakt geen indruk.
De advocaat is het roerend met de Directeur eens. Hij als advocaat kent de procedure als geen ander en ik heb geluk gehad dat ik hem mocht treffen en dat hij bereid is de zaak op hem te nemen. Hij geeft me een “to do” lijst bijna zolang als mijn arm en ik mag beginnen. Uiteindelijk zijn alle documenten in orde en de advocaat neemt ze in ontvangst. Maar dan: ietwat triomfantelijk en uit de hoogte wordt ik verzocht aan te tonen dat alle handtekeningen op de documenten origineel zijn en daadwerkelijk door de schrijver zijn ondertekend. What? You mean….? En graag de oorspronkelijke constitutie van Dorcas in het Nederlands en in het Engels. Weer oponthoud.
Na een tweede stel documenten en een duidelijk telefoon gesprek met de Nederlandse Ambassade te Juba is het dan zover. De advocaat laat weten dat hij de documenten kan bezorgen aan de Ministry of Legal Affairs and Constitutional Development. De weken gaan traag voorbij en de advocaat belooft iedere week dat het volgende week in orde is. Eind februari 2012 is het dan zover. We hebben de registratie document van de Ministry of Legal Affairs en Constitutional Development in bezit.
Ik begeef me nu naar de Ministry of Finance in Juba en ignoreer een stemmetje in mijn achterhoofd dat aangeeft te twijfelen of dit wel goed zal komen. Ik wordt bij aankomst naar de dames in de keuken verwezen want die weten hoe het moet. De keuken? Ja, het gebouw is te klein voor alle ambtenaren en ze geloven aan optimale ruimte benutting. De dames zitten beiden achter het aanrecht die vol staat met dossiers. Dossiers op de koelkast en dossiers in de keukenkasten. Ik mag geen foto maken van deze toch wel unieke kantoorruimte. De dame achter de keukentafel legt uit dat er geen formulier is die ik in kan vullen en dat het aan mij is om de juiste gegevens aan te reiken. Welke gegevens dan? Dat ligt ook aan mij. En ik begin te verzamelen en het wordt een indrukwekkende stapel aan papier. Ik krijg een referentie nummer en 5 dagen later is het in orde en kan ik het bewijs op komen halen. De vurig begeerde belasting vrijstellings document ligt klaar om opgehaald te worden.
Maar een aantal dagen later bij het ophalen van het vrijwaringdocument gebeurt het: Vanwege de dreigende oorlog en de olie kranen die dicht zitten zijn alle belasting vrijwaringen ingetrokken. Ook die van Dorcas. Het is teveel en ik maak me gemakkelijk in een van de stoelen van de office manager van de deputy Minister of Finance. Mijn zit begint om 12uur en duurt tot 17uur. Ik mag een commissie toespreken en mijn verhaal vertellen. En het werkt. De commissie geeft de Minister van Financiën de opdracht de belasting vrijwaring aan Dorcas toe te staan.
De nieuwe Toyota land cruiser stond vanaf december 2011 in Kampala Uganda te wachten en kon nu naar Wau. Een Pastoor meld zich die naar Kampala moet. Hij zal graag de auto ophalen en weer bezorgen en hij weet hoe het moet. Hij heeft het al vaker gedaan. Voor beide van ons een uitkomst en het kan geen toeval zijn. Het is voor hem een rit van 1600 kilometer en we bellen en mailen en ik plaats geld over voor diesel en tolgeld en na een week vol spanning is de Pastoor gearriveerd, in de nieuwe Land Cruiser.
Gebed en dankpunten
- Het regent heerlijk in Zuid-Soedan en Wau en de vroege regens worden als een zegen ervaren.
- Het wordt wat minder spannend als ik dit schrijf en het lijkt er op dat de onderhandelingen gaan beginnen.
- We ervaren Gods zegen in wat we hier als team bereiken en afgelopen week hebben weer 77 trainees een certificaat opgehaald.