Returnees en IDP's
Er zijn twee groepen mensen in Zuid-Soedan die het erg moeilijk hebben. Dat zijn de zogeheten Returnees (de terugkerenden) en de Internally Displaced People (IDP’s). IDP’s zijn mensen die vanwege interne conflicten binnen Zuid-Soedan naar andere regio’s binnen Zuid-Soedan vluchten. Returnees zijn mensen die vanuit Noord-Soedan naar Zuid-Soedan komen.
Er zitten naar raming ongeveer 500.000 mensen in Noord-Soedan die Zuid-Soedanees zijn en niet langer welkom zijn in Noord-Soedan. Vaak kennen ze Zuid-Soedan geeneens en spreken ze overwegend Arabisch. Er worden letterlijk tientallen duizenden Zuid-Soedanesen op het ogenblijk in Noord-Soedan gedwongen om naar het Zuiden te gaan. De tocht van het noorden naar het zuiden is zwaar en gebeurt onder de moeilijkste omstandigheden. En eenmaal in Zuid-Soedan aangekomen, wordt het er niet makkelijker op. De terugkerenden worden naar een hangaar gebracht waar ze moeten wachten op de overheid om ze een stuk grond toe te wijzen. Hier moeten ze dan hun leven oppakken met een minimum aan spullen en geld. Bij het verzamelpunt voor Returnees is er aan alles gebrek. Het ligt vlak bij het Dorcas Community Training Centre.
Er zijn twee groepen mensen in Zuid-Soedan die het erg moeilijk hebben. Dat zijn de zogeheten Returnees (de terugkerenden) en de Internally Displaced People (IDP’s). IDP’s zijn mensen die vanwege interne conflicten binnen Zuid-Soedan naar andere regio’s binnen Zuid-Soedan vluchten. Returnees zijn mensen die vanuit Noord-Soedan naar Zuid-Soedan komen.
Er zitten naar raming ongeveer 500.000 mensen in Noord-Soedan die Zuid-Soedanees zijn en niet langer welkom zijn in Noord-Soedan. Vaak kennen ze Zuid-Soedan geeneens en spreken ze overwegend Arabisch. Er worden letterlijk tientallen duizenden Zuid-Soedanesen op het ogenblijk in Noord-Soedan gedwongen om naar het Zuiden te gaan. De tocht van het noorden naar het zuiden is zwaar en gebeurt onder de moeilijkste omstandigheden. En eenmaal in Zuid-Soedan aangekomen, wordt het er niet makkelijker op. De terugkerenden worden naar een hangaar gebracht waar ze moeten wachten op de overheid om ze een stuk grond toe te wijzen. Hier moeten ze dan hun leven oppakken met een minimum aan spullen en geld. Bij het verzamelpunt voor Returnees is er aan alles gebrek. Het ligt vlak bij het Dorcas Community Training Centre.
En zo ontmoet je dan ook dit jongetje. Hij heeft TB en geen eetlust. Omdat hij toch bijna niet op zijn benen kan staan, moet hij van zijn ouders kolen verkopen. Er moet immers brood op de plank komen. Nu we hem hebben ontmoet, brengen we iedere dag iets speciaals. Ergens op een bed zit een vrouw met een 4 dagen oude baby. Ze heeft geboorte gegeven gewoon op bed tussen alle andere mensen in. Ze zwaait, dus neem ik aan dat het goed gaat. Er is een Arabisch woord mavi en het betekent zoiets als niets of niets hebben. Bij iedereen hoor je hetzelfde: mavi, mavi, mavi en nog eens mavi. Er zitten nog 73 gezinnen en de volgende trein is alweer onderweg. Er moeten nog ettelijke tienduizenden terug naar Zuid-Soedan. Naar een van de armste landen ter wereld.
De leprakolonie
We zijn in de leprakolonie even buiten Wau in een plaatsje Agok gearriveerd. Het is even spannend als we met de Dorcas-auto bij hun tukkels (huisjes) parkeren en uitstappen. Opeens een hele menigte om ons heen. Mensen zonder vingers en met halve voeten geven aan dat ze honger hebben en of wij wel weten hoe weinig ze te eten hebben.Tijdens de oorlog heeft de German Lepra Association hier veel goed werk gedaan maar door een landmijn ontploffing, een schietvoorval en een wrede moord is de actie van de German Lepra Association tot stilstand gekomen.
Dorcas geeft iedere maand samen met de Wereld Voedselhulp Programma (WFP) van de Verenigde Naties eten aan de mensen met lepra die hier wonen. “People living with leprosy” heten ze. Er wonen 230 mensen met lepra dus bijna 2000 mensen waaronder veel getrouwde stellen met kinderen die naar school moeten.
Voedsel uitdelen aan leprapatiënten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten