En toen ging het vliegveld dicht ...

Ik zat in Juba op een VN vliegtuig naar Wau te wachten toen er een bericht kwam dat er een vliegtuig op het vliegveld van Wau een crashlanding heeft gemaakt. Geen idee of we nog kunnen landen op Wau. Volgens de berichten zijn er 5 gewonden. Na uren wachten kunnen 20 van ons met een helikopter naar Wau.

Sinds die dag zit het vliegveld van Wau op slot. We moeten nu naar het vliegveld van Aweil als we willen vliegen. Aweil ligt 120 km verder op. Het is 3 uur rijden tegen 40 km p.u. op de A43 tussen Wau en Aweil. Het was de eerste keer echt zoeken naar het vliegveld van Aweil. Geen borden die aangeven waar je naar toe moet. Het vliegveld bestaat uit een zandweg/landingstrook en een boom waaronder alle auto’s en voornemende passagiers zich schuilhouden tegen de verzengende hitte. Het is druk onder de boom. Onder de boom wordt de bagage gecheckt, de namen aangestipt van de passagiers die mee mogen en een inschatting gemaakt van het gewicht.

Als ik in mijn kantoor zit hoorde ik altijd de vliegtuigen landen en opstijgen omdat we dichtbij het vliegveld zitten en dat heeft/had iets geruststellends. Het is nu stil geworden wat het luchtverkeer betreft en niemand weet hoelang Wau vliegveld dicht blijft. Met zeer beperkt internet en een vliegveld zonder luchtverkeer in een onstabiel land, blijft het werk hier zoals ze in het Engels zeggen: “a real challenge”.

Deze foto's zijn kort na de crashlanding genomen door Rachel, een passagier die te gast was bij de Dorcas B&B. De gewonde piloten zitten nog in de cockpit.

Hoe diep is de put?

Hallo allemaal

Vanuit een spannend Wau en Zuid-Soedan weer een nieuwsbrief.

Hoe diep is de put?

Wij staan op een stukje terrein achter het Training Centre en volgens ons gevoel moet hier water zitten. Met de ogen van hen die het weten kijken we naar het stukje aarde aan ons voeten. Het loopt een beetje naar beneden, er groeien meer planten en gras dan op andere plaatsen en tijdens het regenseizoen staat het er soms een beetje blank. Het is dus duidelijk. We zijn het eens - hier moet water zijn. Dus gaan we op zoek naar mannen met spieren die een put kunnen graven.

Al snel melden een aantal putgravers zich en beginnen de onderhandelingen. Altijd onderhandelen want de prijzen liggen altijd hoger als het gaat om een internationale organisatie . Uiteindelijk zijn we eruit. Het wordt SSP200 per meter.

Gestaag gaat het graven door en na een week of twee begint het al een beetje op een put te lijken maar dan zonder water. De gezichten van de gravers staan somber. Het moet nog veel en veel dieper. Dit wordt echt een heel diepe put. Het is hard werken geblazen voor de gravers, de grond is hard en het gaat langzaam. Vier keer komen ze langs voor betaling. Op 1 meter, op 5 meter, op 8 meter en op 10 meter. In totaal SSP2000,00 betaalt aan gegraven meters en geen teken van water.

Ze merken dat ik onzeker wordt en mijn onzekerheid geeft aanleiding tot een diepgaand geologisch gesprek over grond/zand/grondstructuur. De gravers staan met het zand in hun handen en zijn overtuigd. Volgens hun waarneming kunnen we onmogelijk nu stoppen. Het water komt echt steeds dichterbij. En inderdaad begint de grond steeds klammer en natter te worden en dan opeens water. We hebben een put met water. Heerlijk koud vers water.

De gravers hebben geen ladder en klauteren via gaten in die wanden naar boven en naar beneden. De finale diepte moet nu worden gemeten en Alfred klautert met de wanden naar beneden met het beginpunt van de maatband in zijn mond. Paul heeft de maatband in handen en zorgt ervoor dat de meters blijven rollen. Het wordt 15 meter in totaal en dat betekent SSP1000,00 erbij. Alfred komt weer omhoog en vol trots en zelfvoldaan staan ze met z’n drieën bij hun put. Mission accomplished.

Maar bij mij ontstaat twijfel. 15m is wel erg diep. Ik durf niet tegen de wanden naar beneden te klauteren en pak een lange pijp en laat het tot op de bodem zakken. Ik maak een merkje aan de pijp ter hoogte van de bovenkant van de put en trek de pijp omhoog. Ik merk dat de putgravers stil en gespannen worden. Ik leg de pijp op de grond en begin te lopen en te tellen - 10m. Ze meten met hun maatband - 15m. En nu wordt het dreigend. Onmiddellijk SSP 1000,00 betalen anders gaan ze naar de politie. Ze weigeren te vertrekken totdat het betaalt is. Ze weigeren ook me hun maatband te geven. Waar zou ons eigen maatband toch zijn? Het duurt een aantal uren maar dan heb ik een maatband. En ik meet 9.70m. Als ze weer met hun maatband meten zie ik het. Van 1m gaat het naar 5m en van 6m gaat het naar 9m. Ze hebben er meters uitgeknipt.

De Bijbel heeft het laatste woord : Kijk uit voor hen die met valse maten meten.


Slordig gelijmd meetlint.



Op twee plaatsen is een stuk uit de meetlint geknipt.