Er is een speciale commissie die alles tot in de fijnste bijzonderheden heeft geregeld. Zo zijn er leden die de gasten een stoel aanwijzen, een voorzanger, twee tromspelers, de geluidsingenieur, de voorlezer, een uitgenodigde hooggeplaatste ambtenaar en ga zo maar door. Volgens het programma beginnen de verrichtingen om 8:30 uur, maar uit ervaring weet ik dat een aangegeven tijdstip – in dit geval 8:30 uur - meer gezien moet worden als een aantal cijfers die een niet na te komen tijd aangeven maar die wel als indicatie gebruikt kunnen worden voor een mogelijke starttijd. Dit kan dan wisselen tussen 10 tot 30 minuten na de aangegeven tijd, alhoewel een uur later ook niet ongebruikelijk is. Ik arriveer dus om 8:30 uur, maar er zijn nog maar weinig mensen aanwezig. Degene die de stoelen aan moeten wijzen zijn er nog niet en er is nog keus genoeg voor een schaduwplek met uitzicht op het podium. Om 8.50 uur begint het al wat drukker te worden en de voorzanger geeft een lied op. Het gaat een beetje bibberig, want er zijn nog niet zoveel mensen en die er zijn zitten nog een beetje wakker te worden en zijn overduidelijk niet in een vroege-morgen-zang-stemming. Maar goed, het staat op het programma dus moet er gezongen worden. Ik merk dat de voorzanger door zijn zang heen steeds aan het omkijken is, maar waarnaar? Dan merk ik het. De tromspelers en de trommen zijn er niet terwijl het toch op het programma staat. Gelukkig zijn er onvoldoende programma's, dus niet iedereen weet dat de twee drummers nog niet gearriveerd zijn.
Als de voorzang afgelopen is, begint de dienst. De voorganger staat heel hard te roepen om zich hoorbaar te maken. De geluidsingenieur is er namelijk nog niet, dus ook de microfoon en luidsprekers zijn in geen velden of wegen te bekennen. Even na negenen komt een raksha aangereden – een soort scooter met laadbak - met daarop de klanktoerusting. Onder het voorlezen van de wet, wordt de toerusting op zijn plaats gezet en als we met de eerste Bijbellezing bezig zijn, wordt de toerusting getest maar er is geen klank. Nog steeds onder het lezen van de eerste Bijbellezing komen ze tot de conclusie dat de generator nog niet aanstaat. Tijdens de tweede Bijbellezing wordt het geronk van de generator hoorbaar en is er een overduidelijke 1-2-3 door de luidsprekers te horen. De klankingenieur zakt zichtbaar tevreden terug in zijn stoel. Alles loopt gesmeerd vanmorgen, want de preek kan beginnen met een functionerende klanktoerusting. Maar al snel is er verwarring. De generator begint raar te doen en als generatorkenner besef ik wat er gaande is. Diesel vergeten. Nog een paar woorden en het wordt stil. De prediker loopt naar voren en gaat gewoon door, maar nu met verheven stem zonder kansel in de warme Afrika-zon. De geluidsingenieur houdt een spoedberaad met zijn collegae en ze gaan er vandoor in de raksha. Als de raksha terugkomt is er weer diesel. Het is nu bijna 10:00 uur en de voorganger is aan zijn tweede punt begonnen. De generator wordt gestart en we hebben weer klank. De voorganger knikt dankbaar naar de geluidsingenieur die tevreden wegzakt in zijn stoel en de voorganger gaat weer achter zijn kansel verder met punt drie.
Na het amen van de preek is het tijd voor een toespraak van een bisschop uit Rumbek die een belangrijke boodschap heeft voor de gemeente van Wau. Het is nu even na 11:00 uur. De getallen zijn nu aangegroeid, de tromspelers zitten met trom gereed om te beginnen, zou het nog nodig zijn. Het is niet te geloven maar de bisschop uit Rumbek is nog maar net begonnen aan zijn belangrijke boodschap of het begint. Ik hoor het duidelijk. De generator begint raar te doen. De motor begint wat sneller te lopen en daarna weer wat langzamer. Ik weet het zeker: de diesel is op. Nog een laatste paar belangrijke woorden van de bisschop zijn door de luidsprekers hoorbaar en dan wordt het stil. En weer hetzelfde, maar ook niet helemaal hetzelfde. De bisschop loopt naar voren en begint luid te praten zonder kansel in de Afrika-zon. Maar volgens mij horen de meesten het niet meer. Het verschil met de vorige keer ligt hem in de geluidsingenieur. De geluidsingenieur heeft overduidelijk geen plan c. Hij heeft het opgegeven. Hij kijkt wat belangeloos om zich heen en haalt zijn schouders op. Geen beraad en geen raksha die wegrijdt.
Er volgen nog een aantal traditionele dansen en de tromspelers zijn in hun element. De hooggeplaatste van de regering die een woord moet spreken wordt gevraagd naar voren te komen en we maken ons op voor een laatste toespraak. Het wordt stil als we merken dat er niemand naar voren komt. Er wordt weer geroepen of hij er is maar… helaas.
Om 13:00 uur is het afgelopen en loop ik met een grote schaar aan mensen opgelucht naar de auto.
Dank- en gebedspunten:- We hebben op 9 juli met alle collegae, nu al 38, Onafhankelijkheidsdag gevierd. Ten spijten van weinig ontwikkeling in Wau is er veel dankbaarheid dat Zuid-Soedan vrij is van de onderdrukker. Het was een mooie dag. We hebben gezongen en gebeden en gedankt voor het werk, want we merken dat het werk gezegend wordt.
- We hebben en recordjaar wat regen betreft. Het is erg vroeg gaan regenen en het regent nog steeds. Het is ook koeler dan normaal en dat is ook fijn.
- Ons “EU proposal” voor een “Food security project” is goedgekeurd en we zijn druk bezig met het opstarten van dit project.
- We hebben zover dit jaar al 180 studenten les kunnen geven in een aantal cursussen en negen groepen zijn met kleine microbedrijfjes gestart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten