De observerende manager

Ik moet voor een paar dagen naar Juba. Er is een workshop geregeld waarin een aantal christelijke zorgverleners in Zuid-Soedan met elkaar in gesprek willen over hoe we elkaar tot hulp kunnen zijn, nauwer samen kunnen werken en van elkaar leren. We verblijven bij een van de betere hotels in Juba en hebben ook de workshop in het hotel.  

Als hotel gast kun je het overduidelijk aan hem zien en merken - hij is de hotelmanager. Hij draagt iedere dag een pak, hij ziet er tot in de puntjes netjes en verzorgt uit en hij loopt continue te patrouilleren en te observeren. Hij kijkt naar het eten in de schalen, hij kijkt naar al het meubilair in de eetkamer, hij kijkt naar de hotelkamers en hij kijkt naar alle buitengebouwen en hij kijkt naar alle tafeltjes en stoelen op de stoep. Tussen al het kijken door, groet hij de gasten. Het blijft echter steeds bij een vluchtige groet, want hij geeft de indruk dat hij haast heeft en erg druk is. Maar waar kijkt hij toch steeds naar? Wat loopt hij zo de hele dag te observeren? Wat laat hem er zo trots en tevreden uitzien?

De muren in de receptie hal zijn vuil en achter de balie is het een puinhoop. Stapels met dozen, dossiers en documenten. De vlaggen die er wapperen zijn gescheurd en vuil, de gebouwen moeten nodig geschilderd worden. In mijn kamer is de WC lek en niet zo een beetje ook, de WC bril is kapot, de douche is vies en vuil en de deur tussen de WC en slaapkamer kan niet dicht. Beide gloeilampen zijn kapot en de muren zijn vuil. De TV doet het niet, de kast is vuil en de stok waar de hangers aan moeten is stuk. De airco deed het soms niet en het internet maar af en toe en het water was vuil. Toch hebben we een gezegende workshop met zijn allen gehad.

Ik vermoed dat de observerende patrouillerende manager het wat drukker had dan normaal, maar de vraag blijft toch hangen: Waarom ziet hij er iedere dag toch zo trots en tevreden uit? Ziet hij het dan niet? Het laat mij denken aan een citaat van Mark Twain : “Ik was niet van plan om iets te doen vandaag en tot nu toe lig ik precies op schema.”

De Broodbak Dames

De prijzen zijn hier de laatste drie maanden enorm gestegen. Zo koste een jerrycan met 20 liter diesel drie maanden geleden ssp 60 en nu moeten wij er ssp 250 voor betalen. Zelfs de meest basische producten zijn in prijs verdubbeld of verdriedubbeld en het baart zorgen. Het grootste deel van de bevolking kan het niet bekostigen en voor hoelang blijven mensen dit accepteren?



De Broodbak Dames

Er is een vrouwengroep die de afgelopen twee jaar bij elkaar komt en zij waren begonnen met een gezamenlijke spaaractie. Ze sparen elk ssp 2 in de week, ongeveer 50 eurocent. Het geld gaat in een doos. Het is een groep van tien vrouwen, dus sparen zij ssp20 pond in de week, ssp 80 in de maand. Het geld gaat in een metalen locker met drie sloten er aan. Drie leden hebben elk een sleutel.

Ze bakken ook “esch”. Het is een plat broodje dat veel weg heeft van een pannenkoekje. Een esch is te koop voor ssp 1. Door de stijgende prijzen konden ze opeens geen meel meer bekostigen en ook konden ze niet meer sparen. Ook kwamen ze niet meer wekelijks bij elkaar want het had geen zin meer.

Wij hebben nu het volgende met hun afgesproken. Deze vrouwen gaan toekomstige bakkers trainen en in ruil daarvoor krijgen ze een zak meel om te kunnen bakken. Dus kunnen ze weer verkopen, sparen en weer ééns in de week onder de boom vergaderen.



Ze zijn erg blij en dat maakt een project als deze ook wel bijzonder.

Onderhandelingstechnieken in Wau

Als een kawaija heb ik inmiddels geleerd dat je echt uit moet kijken betreffende prijzen van goederen en diensten. Er hangt nergens een prijskaartje aan en zodra de plaatselijke handelaren je zien, vliegen de prijzen omhoog. Kawaijas hebben namelijk altijd geld, veel geld en je bent gewoon dom bezig als je daar niet lekker van profiteert. Maar de acties van de handelaren geven aanleiding tot een reactie en het begint een patroon te worden. Als er iets gekocht moet worden, ga ik eerst met Michael even nonchalant kijken. Door middel van oogcontact en afspraken laat ik aan Michael zien wat er gekocht moet worden. Dan gaan we verder en als we het hele lijstje af hebben, ga ik naar de auto buiten het gezichtsveld van de handelaren en Michael stapt op de niets vermoedende handelaren af en begint te onderhandelen. Zodra hij merkt dat de prijs niet lager kan, spreekt hij de prijs af en betaalt. Soms komt Michael me ophalen om te betalen. De reacties van de handelaren zijn voorspelbaar. Het komt een beetje op het volgende neer: ietwat onthutst, binnensmonds mompelend, zuur geworden gezicht, verbitterde gelaat. Het geeft wel aanleiding tot hilariteit.

Raksha, er zijn er honderden van in Wau

Zo hadden we afgelopen week een lekke band en moest ik met de raksha naar het Training Center. In plaats van ssp 3 betalen is het niet onmogelijk dat ik tussen de ssp 25 en ssp30 pond moet betalen voor een ritje. Gelukkig was Michael erbij en gingen we in beraad. Ik zou achter een boom gaan staan en Michael zou op 50 m afstand de aandacht van een Raksha chauffeur zien te bemachtigen. Het duurt maar even of Michael is druk in gesprek met een Raksha chauffeur. Als ik vanachter mijn boom het toneel gade sla, merk ik dat Michael een ster is in het onderhandelen. Hij doet een beetje zielig en verlegen. Zodra hij de prijs heeft bedongen, roept hij me en kan de chauffeur het onmogelijk maken om mij een andere prijs te vragen. Dus stap ik de Raksha binnen en betaal ssp 3.

De chauffeur is eerst perplex en dan boos op Michael en hij geeft duidelijk te kennen dat hij tot een heel andere prijs was gekomen als hij dit had geweten. Halverwege de reis begint de chauffeur te lachen. Hij schatert het uit. Zo’n slimme kawaija en wat een tactiek. Ik krijg zijn persoonlijke telefoonnummer en mag altijd met hem meerijden tegen plaatselijke tarieven. Ik hoef alleen maar te bellen en hij staat voor me klaar. Met enig trots kondig ik dan ook aan dat ik nu mijn eigen persoonlijke Raksha chauffeur heb. Wel jammer dat zijn nummer het steeds niet doet als ik opbel. Hoe ik het ook al probeer, het nummer blijft buiten werking. Ik voel me wel bedrogen merk ik, vooral omdat ik bij de volgende raksha rit eerst weer achter de boom moet gaan schuilen om te verzekeren dat ik voor ssp 3 mee mag.

Stay with us

Hallo allemaal,

Welkom bij Dorcas Aid International Bed en breakfast!

Het is belangrijk dat we met de projecten ook plaatselijk inkomsten genereren. We zijn nu begonnen met een Bed en Breakfast (B&B) bij het trainingscentrum en hebben zes gemeubileerde kamers, elk met een eigen badkamer. Internet, water en stroom wordt aangeboden maar is een luxe die niet altijd gegarandeerd kan worden. We hebben een Ugandese kok, Ibrahim , die heerlijk kan koken, en een schoonmaakster, Betty uit Wau, die alles heel netjes en nauwkeurig verzorgt.

Twee mensen uit Engeland hebben al van onze voorzieningen genoten. John Inglis-Jones uit Engeland is de Executive Officer van de Anglican International Development for Relief and Change en een dame die voor de Verenigde Naties in Engeland werkt en voor een opdracht naar Zuid-Soedan moest komen. Ook hebben we al een aantal andere gasten gehad en als ik het goed begrijp, zijn ze onder de indruk en hopen ze vaker te komen. Ze zullen B&B Wau bij hun collegae aanbevelen. Een volgende gast uit Engeland heeft haar nu gemeld. Niemand anders dan barones Caroline Cox van de HART foundation (www.hart-uk.org).

Dus hierbij een uitnodiging om te komen verblijven in de B&B te Wau, Zuid Soedan. Kosten zijn South Sudanees Pound (ssp) 90,00 per dag inclusief twee maaltijden. Dat komt neer op € 20,00 per persoon per dag. Het zal echt een onvergetelijke belevenis zijn. Een weekje Zuid Soedan.

Foto’s van de B&B: